Praxis Cumitatu

L'ancien blog Praxis Negra étant réactivé, le Comité informe que ce forum est désormais un simple atelier d'écriture. Les membres inscrits peuvent y proposer leurs textes en vue d'une publication sur Praxis Negra (en français) ou Tonu è Timpesta (en langue corse).




Rejoignez le forum, c’est rapide et facile

Praxis Cumitatu

L'ancien blog Praxis Negra étant réactivé, le Comité informe que ce forum est désormais un simple atelier d'écriture. Les membres inscrits peuvent y proposer leurs textes en vue d'une publication sur Praxis Negra (en français) ou Tonu è Timpesta (en langue corse).


Praxis Cumitatu

Vous souhaitez réagir à ce message ? Créez un compte en quelques clics ou connectez-vous pour continuer.

Atelier littéraire


Ne ratez plus rien ! Les nouvelles contributions s'affichent dans la colonne de droite de chaque rubrique. Vous pouvez également les lister en cliquant sur le lien " Voir les nouveaux messages depuis votre dernière visite", ci-dessus. Enfin, vous pouvez configurer votre profil pour être alerté lorsqu'un nouveau message est posté sur un sujet qui vous intéresse.
-20%
Le deal à ne pas rater :
-20% sur le Lot de 2 écrans PC GIGABYTE 27″ LED M27Q
429 € 539 €
Voir le deal

    Paradise lost book IV / Paradisu persu libru IV (Milton / Rosecchi)

    Marco B
    Marco B
    Admin

    Messages : 422
    Date d'inscription : 30/01/2013
    27022014

    Paradise lost book IV / Paradisu persu libru IV (Milton / Rosecchi) Empty Paradise lost book IV / Paradisu persu libru IV (Milton / Rosecchi)

    Message par Marco B

    Ssu stratu di Paradisu persu di John Milton si pudaria chjamà "u lamentu di u dimoniu". Quandu a lingua corsa scontra a puesia puritana. A traduzzioni hè stata fatta da l'Inglese, u testu uriginali quì à a seguita.

    Paradise lost book IV / Paradisu persu libru IV (Milton / Rosecchi) Dora10

    Dubitu è schifizzu inturbidisciani i neri riflissioni di u Dimoniu è, à u più prufondu, svegliani issi riflissioni l’infernu in drent’à eddu ; in drent’à a so anima è intornu ci porta l’infernu è ùn pò fughja quiddu infernu com’è ùn si pò fughja eddu stessu scambiendu locu.

    A cuscenza veni di spartà l’addisperu chì sunnichjulava. Edda sparta pà l’Arcanghjulu l’amaru ricordu di ciò ch’eddu fù, di ciò ch’eddu hè, di ciò ch’eddu farà : u peghju, è di quì venarani i più crudi suffrenzi.

    Ognitantu versu u Paradisu, chì avà si stendi sensualmenti sott’à i so ochji, lampa un sguardu neru di tristezza. Ognitantu u lampa versu l’astru infiaratu, pienu di maestà nantu à a so torra meridiana.

    È po, dopu d’avè ruminatu tuttu ind’a so menti, dici spasimendu:

    Tù, incurrunatu di tamanta gloria, tù chì fighjuli da l’altezza di u to imperiu di lumu, Diu di ’ssu mondu novu ! Tù ! Quandu eddi ti vedani i stelli piattani i so visi; chjamu versu tè ma cù una voce nimica ; u to nome u prununciu, o Sole, pà dì l’odiu ch’e portu à i to ragi !

    Issi ragi mi ramentani quantu eru gloriosu eiu tandu, aldilà di a to sfera, mi ramentani issi ragi a me cundizioni, nanzu di trafalà.

    Orgogliu è cattiva ambizioni m’ani pricipitatu ; aghju fattu a guerra contr’à u Rè cilestu, quiddu senza paru. Ma parchì ? Ùn miritava micca da mè una risposta cusì, eddu chì m’hà criatu è piazzatu à una cundizioni di i più alti, pà i so bè fatti ùn aspittava nienti, d’essa à u so serviziu ùn era tantu difficiuli.

    Ùn pudia fà di menu chè di pridicà lodi è pregà lu di tutt’à a me anima – ringraziu u più ividenti. Era quì u me debitu, neppuri, tutti issi bè mi rindiani malatu, m’impiiani di mali. Cusì altu ch’eiu stavu, aghju disprizzatu a sughjizioni, aghju pinsatu chì, piazzatu à pena più altu, sariu statu eiu l’Altissimu, ch’avariu pussutu pagà u me debitu una volta pà sempri, quiddu pisacciu di duvè, di pagà, pà sempre, l’avariu pussutu fà spariscia. Mi scurdavu di un’ affari : riciviu torna è torna ma un spiritu pienu di ricunniscenza, daveru, debbiti ùn hà micca, riceva è dà ind’u stessu tempu.

    Una soma, veramenti ? s’avissi presu u me partitu d’essa un anghjulu inferiori, saria stata cusì bè. Sariu sempri filici, mai un disideriu sfrinatu avaria fattu nascia quidda superba ! È po, parchì micca ? Ci saria statu un antru puteri, più maiò, pà bramà u Sediu Reali ? Ùn ci pensu. È issu puteri m’avaria purtatu, cù u me povaru valori, ind’u so partitu ? Nò. L’altri puteri maiò ùn sò trafalati eddi, sò stati fermi, si sò armati dentru è fora contr’à ogni tintazioni. Cosa accusà, à quali accusà ? Ùn ci hè altru rispunsevuli : u libaru amori vinutu da u celu, amori chì ricivimu tutti. Eccu u rispunsevuli.

    Ch’eddu sia maladettu quissu amori ! Odiu è amori, i stessi par mè, mi portani versu l’eterna sfurtuna ! Innò, ch’è tù sii maladettu tù ! Da a to vulintà, cuntraria à quidda di Diu, ti se’ sceltu issa sorti chè tù ti trascini à st’ora versu a pinitenza, hè a to libertà chì l’hà scelta.

    Disgraziatu ch’e’ socu. Induva sò i camini pà fughja issa furia ? Pà fughja l’addisperu infinitu ? Possu piglià tutti i camini pussibili, ghjungu in infernu, l’infernu socu eiu.

    Ind’u trifondu di u pricipiziu, vidareti un pricipiziu, u meiu. Largu è spalancatu, minaccia sempre di scuntincà mi. Pinsendu à iss’ abissi interni, l’Infernu ch’e’ straziu hè paradisu.

    ****

    Horror and doubt distract His troubled thoughts, and from the bottom stir The hell within him; for within him Hell He brings, and round about him, nor from Hell One step, no more than from Himself, can fly By change of place. Now conscience wakes despair That slumbered; wakes the bitter memory Of what he was, what is, and what must be Worse; of worse deeds worse sufferings must ensue! Sometimes towards Eden, which now in his view Lay pleasant, his grieved look he fixes sad; Sometimes towards Heaven and the full-blazing Sun, Which now sat high in his meridian tower: Then, much revolving, thus in sighs began:— "O thou that, with surpassing glory crowned, Look’st from thy sole dominion like the god Of this new World—at whose sight all the stars Hide their diminished heads—to thee I call, But with no friendly voice, and add thy name, O Sun, to tell thee how I hate thy beams, That bring to my remembrance from what state I fell, how glorious once above thy sphere, Till pride and worse ambition threw me down, Warring in Heaven against Heaven’s matchless King! Ah, wherefore? He deserved no such return From me, whom he created what I was In that bright eminence, and with his good Upbraided none; nor was his service hard. What could be less than to afford him praise, The easiest recompense, and pay him thanks, How due? Yet all his good proved ill in me, And wrought but malice. Lifted up so high, I ’sdained subjection, and thought one step higher Would set me highest, and in a moment quit The debt immense of endless gratitude, So burthensome, still paying, still to owe; Forgetful what from him I still received; And understood not that a grateful mind By owing owes not, but still pays, at once Indebted and discharged—what burden then? Oh, had his powerful destiny ordained Me some inferior Angel, I had stood Then happy; no unbounded hope had raised Ambition. Yet why not? Some other Power As great might have aspired, and me, though mean, Drawn to his part. But other Powers as great Fell not, but stand unshaken, from within Or from without to all temptations armed! Hadst thou the same free will and power to stand? Thou hadst. Whom has thou then, or what, to accuse, But Heaven’s free love dealt equally to all? Be then his love accursed, since, love or hate, To me alike it deals eternal woe. Nay, cursed be thou; since against his thy will Chose freely what it now so justly rues. Me miserable! which way shall I fly Infinite wrauth and infinite despair? Which way I fly is Hell; myself am Hell; And, in the lowest deep, a lower deep Still threatening to devour me opens wide, To which the Hell I suffer seems a Heaven.

    Jean-François Rosecchi

    Illustration : Paradise Lost par Gustave Doré.
    Partager cet article sur : reddit

    Aucun commentaire.


      La date/heure actuelle est Jeu 28 Mar - 9:23